Gyerekek felülnézetből/ Kinder aus der Elternperspektive

Tuesday, April 12, 2011

Azért, mert Én mondom!/Weil Ich es sage!



Tomi kenyeret akart vágni.
Vagy zsemlét.
Tök mindegy, az a lényeg, hogy mindezt a pulton, nagykéssel a kezében egyensúlyozva.
Mert persze, hogy fel tudja ő vágni a kenyeret, csak ne a pulton egyensúlyozzon!

Naná, hogy nem látja be, amikor szólok, hogy ugyan má' jöjjön le, rámnéz, és tudni akarja, miért.

-Azért, mert leeshetsz.
- Nem esek le.


-Azért, mert véletlenül megbillensz, és megvágod magad.
- Nem vágom meg magamat.

Jó, te akartad-, gondolom magamba, akkor jön a titkos fegyver:
- Azért, mert én mondom!

Kész ezzel vége, azt ugye nem állíthatja, hogy nem mondom....
Még egyszer rámnéz, lemászik a pultról, és az asztalnál felvágja a zsemlét.

-----------------------------------------

Tomi will Brot schneiden.
Oder eine Semmel.
Eigentlich egal, das Wesentliche ist, dass er alles balancierend auf der Küchenarbeitsplatte erledigt.

Na ja, natürlich kann er schon sein Brot schneiden, aber nicht auf der Arbeitsplatte balancierend!
Und ja, natürlich sieht er das nicht ein, und wenn ich sage, dass er runterkommen soll, schaut er mich an und will wissen, warum.

-Weil du runterfallen kannst!
-Nein, ich falle nicht runter.

-Weil du überkippen und dich schneiden kannst!
-Nein ich schneide mich nicht.


Okay,- denke ich, du wolltest das so! Jetzt komm die Geheimwaffe:
- Weil ich es sage!

Und Ende. Er kann nicht behaupten, dass ich es NICHT sage....
Er schaut mich noch einmal an, klettert von der Arbeitsplatte runter, und schneidet die Semmel auf dem Tisch.

No comments:

Post a Comment